Te zdjęcia powstały 6 lat temu na naszym stareńkim cmentarzu. Byłam w zaawansowanej ciąży z Wiktorkiem, z naszym cudem wyczekanym. Czekaliśmy na niego 5 dłuuugich lat, bez nadziei, że jeszcze nam się uda... I tak musiał KTOŚ zrobić dla niego miejsce na ziemskim padole...Po smutku przyszła długo oczekiwana radość... Zadumajmy się dziś na chwilę...
Pamiętam tamte chwile..ich urok i nostalgiczny charakter miejsca..mialas wtedy ogrodniczke ubrana..i rece Ci marzły :)Jak ten czas umyka..cieszmy sie kazda chwila..
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia, nostalgiczne, sentymentalne, wzruszające. Razem z Twoim postem przypominają co jest w życiu naprawdę ważne...
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia i piękne pomniki,naznaczone mijającym czasem...
OdpowiedzUsuńCudne zdjęcia, magiczne ...
OdpowiedzUsuńTeż zauważyłam taką "prawidłowość" ktoś musi odejśc by ktoś mógł nadejść... czasem jest tak, że ból miesza się z radością.
OdpowiedzUsuńAle chyba tak w życiu jest....
Uwielbiam stare cmentarze, ich klimat, magię, ciszę. Zadumę jakiej oddaję się bez pośpiechu...
Twoje zdjęcia cudnie ilustrują ten nastrój..
Pozdrawiam serdecznie
zdjecia do zadumy :)
OdpowiedzUsuńBarzdo ładne zdjęcia:)
OdpowiedzUsuń:)
OdpowiedzUsuńTak.Masz rację.Zadumajmy się.
OdpowiedzUsuńPiękne zdjęcia
wędrówka dusz, u mnie też tak było...
OdpowiedzUsuńprześliczne zdjęcia, Llooko.
OdpowiedzUsuńOwiane mgiełką tajemnicy...smutku i radości.
OdpowiedzUsuńUwielbiam stare cmentarze, omszałe posągi i ten klimat przemijania, który pozwala uwolnić myśli od codzienności i pomyśleć "Skąd przybyliśmy, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy..."
Dziękuję jak zwykle za cudowne zdjęcia.
...też ostatnio robiłam podobne fotki starych pomników na cmentarzu w moim mieście... są prawie identyczne jak Twoje... i tak samo piękne...
OdpowiedzUsuń...wzruszająca i sentymentalna galeria...
dziękuję...