Warzywniak

 

W Zielonej Chatce zawitała wiosna! Tulipany wybuchły czerwienią, a na trawniku zakwitły polne, fioletowe kwiaty (zdjęcie na samym dole). Oczywiście proszę o pomoc, jak się one nazywają. Zbierałam je już jako mała dziewczynka, ale nazwy nie znam. Po tym, jak nacieszyliśmy oczy zielenią i kolorami, przyszła pora na "brudną robotę". Balerinki zamieniłam na kalosze i wzięłam się za WARZYWNIAK!!! Oczywiście nie sama, tylko z czynnym udziałem 3 pokoleniowej rodziny;). 

A było to tak...

     Gdy poinformowałam jesienią rodzinę, że w tym miejscu chcę mieć ogródek warzywny, po raz pierwszy zobaczyłam stukanie po czole! Ok, wzięłam łopatę i poszłam sama kopać... W nerwach zorałabym pewnie i działkę sąsiada, gdyby najbardziej pukający (czytaj mój tata;) nie przyszedł z pomocą;). Teren był zarośnięty kilkudziesięcioletnimi chwastami. Masakra! Natrafiliśmy na dziesiątki zaskrońców (chyba nie muszę opisywać mojej reakcji na ich widok;), mrowisk, żab, gąsienic... Naruszyliśmy ich naturalne środowisko, ale teraz miały przyjść nowe rządy;). Ziemia została starannie przekopana, przetrzepana z perzu, zasilona kurzym nawozem i czekała do wiosny.

    Pisałam Wam już, że marzyły mi się drewniane kwaterki. Zakochałam się w nich, gdy oglądałam angielskie kitchen gardens. Nie są to typowe "garden boxes", które polegają na tym, że na dno wkłada się ściółkę z patyków,  a na to ziemię wymieszaną z kompostem. U mnie są to bardziej płotki, porządkujące przestrzeń warzywniaka, wkopane w przygotowane już wcześniej podłoże. I na ten mój pomysł, po raz drugi zobaczyłam pukanie po czole mojego rodziciela. Przecież on się na tym zna, jako dziecko sam uprawiał warzywa i takich "rzeczy" nikt nie robił... Dobrze, że Gero łaskawszy na moje widzi-misie i kwaterki zrobił z paleciaków. Zgadnijcie jaka była reakcja mojego taty, gdy zobaczył efekt? Już nie machał rękami i nie wznosił ich w niebiosa, tylko podparł się pod boki i z lekka uśmiechnął;))) Zaraz potem wziął  się za wyznaczanie grządek i sianie;))). Dwie dolne kwatery wzbogacone zostały  wartościową ziemią i swoje miejsce zajęły tam : koper, cebula, buraki, kalarepa, sałata, marchew, pietruszka, rzodkiewka i czosnek. Na brzegach posiałam nagietki (które odkażają ziemię), aksamitki (te odstraszają ślimaki), a przy siatce będą rosły nasturcje ( te przyciągają mszyce, które mam nadzieję zajmą się kwiatkami, a nie moimi warzywkami).

    W górnych kwaterach, po prawej już niedługo zasadzę warzywa strączkowe. Wymyśliłam dla nich podpórki, typu wigwam i zgadnijcie, gdzie szła ręka mojegooo... aleeee nie doszła. Poinstruowałam, że kwaterę podzielę na 4, a w każdej ćwiartce narysuję koło i zasadzę po okręgu groszki cukrowe, bób, fasolkę szparagową. Przy każdym ziarenku wbiję wiklinową gałązkę i całość zwiążę u góry. 

   EDIT! Czwarta kwatera zostanie przeznaczona na ogórki, ale tu zabawę zostawiam bardziej doświadczonemu;))). Pomidory pójdą w inne miejsce... Znajdzie się dla nich coś:) Podsunęłam kilka teoretycznych rad, ale  zobaczymy;)))

I jaszcze jedno, no może dwa. Kompostownik się robi, ale to nie taka łatwa sprawa i co najważniejsze, mamy wielką beczkę od mojego dziadka, na deszczówkę. A teraz zapraszam do oglądania;):

 Te śliczności fioletowe, to rzeżucha łąkowa.
Dzięki  dziewczyny!!!


WAŻNE!!!

Powyższy warzywniak, to eksperyment. Mogliśmy popełnić tysiące błędów. Dlatego proszę o łaskawe spojrzenie, ale cenne rady będą mile widziane!