A życie toczy się dalej. Pocztówki z Krety -część II

Jest upalne niedzielne przedpołudnie w małej kreteńskiej wsi. Z maleńkiego białego kościółka wylewa się nagle cała masa ubranych na czarno starszych kobiet i mężczyzn. Wystarczyła chwila, aby okoliczne tawreny zapełniły się pochylonymi sylwetkami. Głośne rozmowy, toasty słychać już kilka ulic wcześniej. Kelnerzy slalomem przemierzają odległości od jednego stolika do drugiego. Ouzo zapełnia coraz to więcej maleńkich grubych szklaneczek. Na tacach rozpływają się małe słodkie przekąski. Co się dzieje? Czy to zwykła niedziela? Nie, dzisiaj jest stypa! Pierwsza po 40 dniach od śmierci bardzo znanego we wsi jegomościa. Następna będzie za 6 miesięcy i jak możliwości finansowe pozwolą, to jeszcze nie raz spotkają się w tym gronie.

Ulicę dalej, zamieszanie! Z paki samochodu ucieka mała owieczka. Nie odpowiada jej przejażdżka w towarzystwie 3 psiaków. Takie wiekowe Nissany spotykamy na każdym kroku. Odnosi się wrażenie, że samochód dla Greka to drugi dom. Pełno w nim "niezbędnych" drobiazgów. Lusterko obwieszone kambojami - greckimi różańcami, które nie służą modlitwie, tylko są pewnego rodzaju amuletem. Ta "męska" zabawka przekładana z wielką sprawnością między palcami koi nerwy, odpręża... Starsi mężczyźni nad szklaneczką mocnego trunku z wielkim majestatem oddają się takiemu relaksowi.
Na nas już czas. Wsiadamy do klimatyzowanego samochodu i ruszamy w góry, w kierunku gajów oliwnych...