Salonowe migawki

Ciemno, ciemniej, jeszcze ciemniej... tak można określić to, co za oknem. Za mną cudowny weekend w Chatce. Mieliśmy zacnych gości i mimo niesprzyjającej aury na zewnątrz, w środku panowała iście słoneczna i radosna atmosfera. Gdybym miała magiczną moc, zamknęłabym  na tysiąc spustów klimat z tamtych dni i w chwilach smutku dozowałabym ją sobie jak drogocenne lekarstwo. 

Chciałam Wam pokazać w krótkich i ciasnych migawkach mój nowy salon. Jedyny czas, kiedy mogę zrobić zdjęcie, to ciut przed 9tą, kiedy jest w miarę jasno, a ja jestem jeszcze w domu. Musiałam zacieśnić kadry, aby ominąć poranny rozgardiasz;))), ale mam nadzieję, że uda mi się szerzej pokazać cały dom w świątecznym już przebraniu.

Uszyłam pierwszego w życiu Anioła;) Wyczyn żaden, ale cieszę się z niego:) Największy trud włożyłam w fryzurę. A muszę Wam powiedzieć, że jestem najgorszą fryzjerką na świecie!. Prawie 20 lat temu mój Gero nosił długie loki aż do pasa  i poprosił mnie o podcięcie końcówek... Skończyło się na fryzurze na pazia. Nawet nie wiecie, jak bardzo musiał mnie kochać wtedy mój Grzesiu, że mi wybaczył...;))))))