Co ma jedno do drugiego?

Nasza pamięć szufladkuje wspomnienia wg etykiet. Wiktorek je kanapki posmarowane ketchupem, popija soczkiem i mówi "Mamuś nie wiem dlaczego, ale czuję się jakbym był na tym pikniku, gdy rozdawali nagrody z judo". Mam tak samo - wącham perfumy, które używałam będąc w Grecji i już tam jestem... Jem rybę na obiad i przenoszę się na projekcję filmu "Jak spędziłem koniec lata". Ryby nie odgrywają tam istotnej roli, ale widok ich patroszenia wzbudzał mdłości nie tylko w młodym dziennikarzu Paszy, który przybył na stację badawczą, aby napisać artykuł pod tym samym tytułem co film.

Jeśli nie widzieliście tego filmu, to nie ma co zwlekać! Jest niezwykły! Krajobrazy jak z innej planety, cudowne zdjęcia i przejmująca muzyka.
Pasza wraz z starszym od niego Siergiejem obsługują stację meteorologiczną. Dla Paszy jest to tylko jednorazowa przygoda. Nie potrafi odnaleźć się w nowym otoczeniu. Przejmującą ciszę "zagłusza" muzyką płynącą ze słuchawek, a wszechogarniającą monotonię krajobrazu przysłania wirtualnymi grami komputerowymi. Inaczej Siergiej. Jest wyciszony i mocno skoncentrowany na swoich obowiązkach. Dla niego ma to być ostatnie lato, po czym wraca do ukochanej żony i synka.

[Poniższe zdjęcia są kadrami z filmu]

Pewnego dnia Siergiej wyrusza na połów. Pod jego nieobecność Pasza odbiera wiadomość o śmierci jego żony i synka. Nie potrafi przekazać jednak tej tragicznej wiadomości i ją zataja... Nasuwa się tutaj prosty wniosek, że lepsza gorzka prawda niż słodkie kłamstwo, albo milczenie. A jakiego zdanie Wy jesteście? Lepiej milczeć, kłamać, czy powiedzieć prawdę, nawet gdy ta ogromnie boli?