31 sierpnia 2010

Nostalgicznie


Przyzwyczajmy się do Mroku -
Gdy światło w tył odbiega -
Jak ta Latarnia - którą Sąsiad
Świadczy wciąż - że nas Żegna -

Przez Chwilę - jeszcze krok niepewny -
Noc ciągle nazbyt nowa -
Aż dostosuje się do Mroku
Wzrok - i wygładzi Droga -

Tak też z większymi - Ciemnościami -
Zmrokiem, co Mózg ogarnia -
Gdy w czaszce Księżyc ani Gwiazda
Nie błyśnie - jak Latarnia -

Dzielniejsi - kroczą po omacku -
Niekiedy Pień im wyjdzie
Naprzeciw - grzmotnie w Czoło - ale
W miarę, jak uczą się widzieć,

Albo to Ciemność rzednie -
Albo czasem - sam Wzrok wie -
Jak zżyć się z Nocą - i Życie
Stąpa prawie bez potknięć.

[Emily Dickinson, wiersz 419 w przekł. Stanisława Barańczaka]


Tak mnie dzisiaj ścisnęło i sentymentalnie się zrobiło...
Z poezją Emily Dickinson zetknęłam się w czasach szkolnych, nie pamiętam w jakich okolicznościach. Muszę zasięgnąć wiedzy u przyjaciółki, z którą poznawałyśmy tą niezwykłą poezję. Jak dobrze mieć Kogoś, z kim łączy wspólna przeszłość i gdy nas pamięć zawodzi możemy odwołać się do innych zakamarków.


17 komentarzy:

  1. Też mam taką przyjaciółkę, z którą odkrywałam piękno poezji... inspirowałyśmy się nawzajem, wyszukiwałyśmy wiersze, które odzwierciedlały nasze myśli, uczucia... spisywałyśmy tomy cytatów... och jakoś tak smutno w sercu jak teraz o tym pomyślę, bo to mówi o tym jak szybko mi życie między palcami przecieka, ile minęło pezpowrotnie... jestem już innym człowiekiem, o innej wrażliwości bo z bagażem doświadczeń niekoniecznie miłych... och jak mi brakuje nieraz 'tamtej' młodości, tego 'odkrywania', zachwytów...

    OdpowiedzUsuń
  2. Dzien nabiera koloru....
    Przepiekny post i zdjecia
    Fajnie , ze Cie tak natchnelo....
    Buska Ania

    OdpowiedzUsuń
  3. Zdjęcia cudne i poezja piękna:)

    pozdrawiam serdecznie

    OdpowiedzUsuń
  4. Oj zrobiło się nostalgicznie i pięknie...

    pozdrawiam!

    OdpowiedzUsuń
  5. Oprócz naszyjników lubię jeszcze Twoje zdjęcia :D No może kilka rzeczy jeszcze też :P

    OdpowiedzUsuń
  6. Czasami każy ma dzień nostalgii...jak ja to rozumiem.Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  7. Przepiękne zdjęcia... ujęły mnie.

    OdpowiedzUsuń
  8. Droga Llooko:) Na poezji się nie znam za bardzo, bliższa mi jest proza:) Ale zdjęcia są śliczne! A na moim blogu czeka na Ciebie zaproszenie do zabawy:) Skusisz się?
    Pozdrawiam cieplutko

    OdpowiedzUsuń
  9. Piekne zdjecia, piekny wiersz, piekna chwila....

    OdpowiedzUsuń
  10. Zdjęcia fantastyczne! A poezja - kazała zatrzymać się na chwilę...
    Zapraszam Cię do zabawy - szczegóły na moim blogu: www.mojehafty.pl

    OdpowiedzUsuń
  11. Zdjęcia absolutnie fantastycznie oddają Twój nastrój..a poezja..Wielka Dama..warto jej się pokłonić..często pomaga zrozumieć niezrozumiałe..

    OdpowiedzUsuń
  12. Poetyckie obrazy serwujesz Ilooko.
    Buziaki

    OdpowiedzUsuń
  13. Piękne zdjęcia.. niezwykle nostalgiczne i .. takie poetyckie :) Zgadam się z Tobą w całej rozciągłości co do przyjaciółki, czy też bratniej duszy, która podobnie jak my odczuwa i patrzy na pewne rzeczy. Zapraszam do zabawy u siebie. :)
    Pozdrawiam,

    OdpowiedzUsuń
  14. Bellisimas imagenes
    Abrazos desde España

    OdpowiedzUsuń
  15. Twoje zdjęcia też są poezją...
    Pozdrawiam.

    OdpowiedzUsuń