Imbir imbir

Uwielbiam to kłącze. Ta karłowata roślina urzekła mnie swoim wyglądem, smakiem i właściwościami . Wygląda jak narośl na nosie jakiegoś gnoma, co dodaje jej dodatkowo bajkowy charakter. Imbir, choć znany od 3000 tysięcy lat, w Polsce jest bardzo niedoceniany. W rodzimej kuchni występuje w wersji sproszkowanej i dodaje smaku flakom, pasztetom z zająca i piernikowi. Ale dopiero świeży odkrywa przed nami swój cudowny, lekko cytrynowy aromat i delikatnie palący i gorzkawy smak. Nie sposób wyliczyć wszystkich właściwości imbiru. W mojej kuchni sprawdził się jako przyprawa do ryb, ryżu i jajecznicy po indyjsku (ta ostatnia jest specjalnością mojego męża). Gdy zima za oknem, dobrze dorzucić do herbaty kawałek kandyzowanego kłącza i zdwojony efekt rozgrzewający gotowy.


Jakiś czas temu sporządziłam sobie taki kandyzowany imbirek. Oto przepis:

- kłącze imbiru
- ok. 1/2 szkl. cukru
- 1 szkl. wody
- cukier puder do obtoczenia

Imbir obrać, pokroić w kostkę i zalać zimną wodą(tej nie uwzględniłam wyżej;)). Moczyć kilka godzin często zmieniając wodę. Przygotować roztwór cukrowy z 1/2 szkl. cukru i szklanki wody. Gotować na małym ogniu, aż kłącze pokryje się lśniącym syropem. Wyłożyć na papier do pieczenia, posypać obficie cukrem pudrem i piec w piekarniku (ok. 70 C). Co pewien czas poruszać, aby suszył się równomiernie. Nie podaję czasu. gdyż to trzeba kontrolować. Gotowy imbir przełożyć do szczelnego słoika. Nie ma potrzeby przechowywania w lodówce. Nie wylewajcie syropu pozostałego po kandyzowaniu, tylko przelejcie do buteleczki i dodatek do ciast, deserów i herbaty gotowy.



Mojego imbiru ubyło, ponieważ obdarowałam nim moją ciężarną przyjaciółkę. A jak wiadomo cudo to świetnie się sprawdza przy łagodzeniu porannych mdłości.

Nie mogę pominąć bardzo istotnej cechy imbiru, takiej prawie na czasie, że :

IMBIR TO AFRODYZJAK!!!

Kochajcie imbir i kochajcie się dzięki niemu! I tym optymistycznym akcentem kończę mój wywód.